Ik kijk nog een keer op haar profiel. Jeutje, dat zijn echt wel heel veel volgers…..

Ik zie de foto’s, netjes geordend en in dezelfde filter. Het geheel ziet er picture perfect uit.

Op elke foto ziet ze eruit als een model. Zelfs de foto’s waar bij staat: ‘Goedemorgen, net wakker pfff’. Sodemieter toch op, je komt net van de kapper en ik zie de mascara zitten.

Of zou ze rechtop slapen in een bedstee?

Dan kijk ik automatisch weer naar mijn profiel en hoe dat er uit ziet. Ik heb inmiddels, if i may say so myself, een profi-profielfoto. Wonderwel sta ik er goed op, naar mijn mening. En die voel ik niet zo vaak. Want de criticaster in mij vindt echt maar heel weinig goed genoeg (ontboezeminkje, vind je niet?).

Twee kliks naar beneden en ik kom in het allegaartje dat het Instagram- account van Madelon Rijkers heet (wil jij die ook bekijken zodat je weet wat ik bedoel, klik dan hier). Ik zucht even diep en knal de browser uit.

Ik ga maar weer eens even echt aan het werk, want dit geintje kost me zo een kwartier van mijn leven.

Ik vreet mijn schoen op als jij dit niet herkent.

Wellicht niet alleen accounts bekijken op Instagram, maar ook in andere situaties.

Wanneer je op een feestje zit bijvoorbeeld.

De deur zwaait open en er komt zo’n überslank, bloedmooi mokkel binnen, in een jurk waar jij zelfs op je 18^e niet in paste.

Of je zit met een van je vriendinnen die enthousiast vertelt over haar leven en straalt van geluk. Terwijl jij nog een keer een slok koffie neemt en liever had gezien dat je mok vol met whisky zat.

Vergelijken met anderen doen we (bijna) allemaal. Ik ook. Alleen weet ik het heel snel weer los te laten, omdat het giftig is.

Het brengt me van de rel.

Ik raak boven mijn theewater.

En ik heb dingen te doen in deze bizarre wereld, dus dat kan ik allemaal niet gebruiken.

In het bovenste voorbeeld heb ik me destijds (want het is alweer een tijd gelee) blind gestaard op hoe het beeld eruit zag dat de conculega-dame op haar Instagram schetste.

Voor jouw beeldvorming: we deden een beetje hetzelfde qua werk en ook een beetje met dezelfde ideale klant (hoewel die van mij altijd voor de rauwe versie gingen en niet de opgesmukte. Gotta love them!).

Toen ik even tijd neem om daadwerkelijk te kijken welke WAARDE er geboden wordt in de caption voor haar klant, schoot ik bijna door in het arrogante. Dit gaat toch nergens over? Waar is de boodschap, het inzicht, de tip? Op welke manier kan haar klant nu haar dag anders beleven vandaag dan ze gisteren deed?

Op het moment dat ik me af wilde vragen hoe zij in vredesnaam aan zoveel volgers kwam (want organisch groeien op Instagram is echt een dingetje), stopte ik.

Ik besefte me heel bewust wat ik aan het doen was. En daar trapte ik op de benodigde rem.

Welk nut hebben deze gedachten waar ik me in mee laat slepen?

In welk opzicht dienen die gedachten mij om mijn werk goed te doen of mijn klanten te helpen?

Waar in hemelsnaam dient het mij, als mens, om deze gedachten dit moment te laten bepalen?

Het antwoord was (en is nog steeds): het heeft geen nut.

Want ik ben ik. En jij bent jij. En wij hebben geen fuck met elkaar te maken. Want we zijn equally brilliant, ieder op onze eigen manier.

Wil je hier eens met mij delen waar jij jezelf nog vergelijkt met anderen?

En het is een feit dat er de 1/3-regel bestaat:

1/3 van de mensen op de wereld vindt jou echt stom en wil niets van je weten
1/3 van de mensen op de wereld maakt het niet uit of je er bent. Alles is oké
En 1/3 van de mensen op de wereld vindt jou fantastisch en wil alles horen wat je te zeggen hebt…..

De uitdaging is om je op die laatste 1/3 te concentreren om klant te kunnen maken en de ervaring leert dat deze mensen vaak niet in jouw directe (digitale) omgeving zitten. Of ze zijn er wel, maar zitten naar een opgeschmuckte versie van jou te kijken. Omdat jij niet echt jezelf durft te laten zien. Zegt wat je werkelijk wil zeggen.

Waardoor ze niet eens doorhebben dat ze eigenlijk bij jou horen.

Dat is hoe het is.

Maar weet je wel hoeveel mensen jou dus fucking awesome vinden? Deel de wereldbevolking maar even door 3….

Point van deze story is, dat jezelf vergelijken je afleidt van je eigen business en groei. En je leven, for that matter. Het zegt helemaal niets over jou.

Op het moment dat jij jezelf ook die vragen gaat stellen van hierboven, wanneer je jezelf betrapt op “vergelijken”, pas dan keer je de aandacht en de energie om.

Pas dan kun je worden wie jij werkelijk bent. En ga je zelf ook bij die laatste 1/3 van de mensen horen die jou fucking awesome vindt.

Weet je hoe leuk het dan wordt in jouw bedrijf? Tag me even in jouw volgende post hoe blij je was met dit advies 😄.