Joejoe, ik ben Madelon. Grote bek en een nog groter hart.

Ik ben een beetje gek (volgens sommigen) en ik maak van bijna elke dag mijn eigen, kleine feestje. Ik hou van mij en mijn eigenaardigheden, omdat ze me altijd nieuwe ervaringen opleveren die andere mensen niet hebben (ga ik je zo een paar voorbeelden van geven). Daar word ik nou blij van, van toffe ervaringen 😉.

Er wordt mij weleens gevraagd ‘wat doe jij nou eigenlijk?’. En het antwoord is: zoveel mogelijk genieten van het leven. Omdat ik ook het leven ken dat zwaar en moeilijk is van huis uit.

En dat hoeft voor mij nooit meer zo te worden….

het leven is te kort voor bocht

Ik weet hoe het leven ineens je huiskamer binnen sneakt, met al zijn drama en ellende. En ik hou graag een beetje toezicht dat ik het zoveel mogelijk naar mijn zin heb hier op aarde. Tenslotte heb je zelf als mens een aardige vinger in de pap over hoe je dagelijkse leven verloopt, n’est-ce pas? 

Zo drink ik geen bocht-wijn, daar is het leven echt te kort voor! Alhoewel ik dan wel altijd de lekkerste goedkoopste zoek.

Of ik duik heerlijk in de tuin in de zon, gewoon op maandag. Omdat ik mijn bedrijf zo heb ingericht dat het kan. Met aansluitend een barbecue of gourmet (love that! Ik gourmet minstens 6x per jaar met mijn gezin).

Omdat ik zo diep geloof dat ik alles uit het leven mag halen en dat kan heerlijk praktisch en op mijn manier (dat gaat vaak over eten en drinken, in case you were wondering). 

Had je hier nu hele ingewikkelde en dure uitspattingen verwacht? 😉 Dan ben je bij de verkeerde coach beland.

Je kunt niet leven alsof elke dag de laatste is 

Ik geloof niet in ‘leven alsof elke dag je laatste is’. Ik geloof ook niet in 4 maanden op Bali wonen met mijn gezin. Of een dikke Audi of Tesla onder mijn reet. Dat zijn niet de wensen die ik heb in het leven.

Ik houd van, zoals René Froger ooit zong:  simpelweg gelukkig zijn. En een goede planning, plus vooruitkijken, helpt mij om alles uit dit leven te halen.

Er bestaan nu eenmaal verantwoordelijkheden en het leven is niet 100% total bliss (althans, bij mij niet. Er gaan nog weleens mensen dood, worden ziek. Of er is iets anders wat de nodige emotie vergt..

Dus maak ik van kleine dingen een feestje. Soms met slingers. En die hang ik dan zelf op, want de rest van de mensen in mijn omgeving doet dat eigenlijk niet.

En dat vind ik dan weer gek.

Ik maak van kleine dingen een feestje 

Even een sidestep: ik had als kind altijd al ‘altijd wat bijzonders en zelden wat goeds’. Het was een gevleugelde uitspraak in de familie, wanneer ik weer een idee of plan had. Het ‘uit de toon vallen’ met mijn ideëen zat er dan ook al jong in. Ik hield enorm van plezier maken en gunde het mezelf om iets lekkers te halen als ik daar zin in had (kaas croissantjes bij de warme bakker, of een Hema-worst!).

Ik kreeg al snel door dat andere mensen dit allemaal niet deden. Ik werd voor gek verklaard als ik ’s avonds aardappelen ging snijden om patat te bakken (oké zei ik avond? Ik bedoel eigenlijk 1:00 ’s nachts).

Dat dóe je toch niet?

Ik begreep niet waarom. Ik had gewoon zin in patat en als je iets wil, moet je er iets voor doen. En daar was ik niet te beroerd voor.  

Zo gaf ik ook mijn eerste zuurverdiende centjes van een nieuwe baan ALTIJD uit aan mezelf. Het hele bedrag dat ik die maand had verdiend in 1x op aan dingen waar ik blij van werd: paar nieuwe gympen, nieuwe (merk) spijkerbroek en ga zo maar door. En dat is, opgroeiende met iemand die elk dubbeltje omdraaide, best een uitdaging.

Ik werd ook hierin niet begrepen. Kon ook niet, want mijn moeder zat in de bijstand. Er was simpelweg geen geld in haar realiteit. Nu heb ik sowieso vroeger altijd een ingewikkelde relatie gehad met mijn moeder. We konden niet met en we konden niet zonder elkaar.

Je kent dat wel, je kijkt naar jouw moeder en denkt: ‘Serieus, als jíj́ nou ook eens aan jezelf zou gaan werken…’

(wat eigenlijk maar heel weinig mensen in de omgeving doen, aan zichzelf werken. Vind je dat ook niet rete-irritant??)

Altijd commentaar

Uiteindelijk is dat helemaal goed gekomen met die relatie met mijn moeder. Maar vroeger kreeg ik altijd commentaar. Groeide op met familie die in een soort spreukenwoordenboek leefde, met uitdrukkingen als: doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg! Steek je kop niet boven het maaiveld! Wie voor een dubbeltje geboren wordt…. Dat werk.

En met de jaren deed ik steeds minder voor mijzelf en steeds meer voor anderen. Ik besteedde steeds minder aandacht aan mijn behoeften en ideeën. Ging steeds meer in de pas lopen. Het stramien volgen. Ja zeggen, terwijl ik nee voelde (jezelf weer op een verjaardag terug vinden in “de kring” om een bakje pinda’s, terwijl je gewoon thuis op de bank voor de tv had kunnen hangen in je onesie op je vrije zondag).

Dat stramien volgen, op die verjaardag verschijnen, was gewenst. Beleefd. Zo heurde het. Daar werd je door geaccepteerd door de ander.

Oké, dan doen we dat.

Ik hield (hou) wel van acceptatie en ik wilde ook niet alleen overblijven. 

HET GATENKAAS-CV  

Gut, het is wel een lang verhaal aan het worden hè? Maar gelukkig lees je nog mee. Ik kan het ook niet in 2 alinea’s doen, mijn ‘Wie ben ik’ beschrijven…. Dus krabbel ik nog even door.

Laten we gauw verder gaan naar het ontstaan van mijn bedrijf en waarom ik doe wat ik doe.

Qua carrière bleek ik namelijk ook een beetje uit de pas te lopen. Ik had netjes gestudeerd (Maatschappelijk Werk & Dienstverlening, ik ben hulpverlener in hart en nieren met al sinds 2002 ervaring in het begeleiden van mensen), kreeg een baan, was ongelukkig, kreeg een nieuwe baan, werd weer ongelukkig, veranderde ook maar van branche (ging de commerciële kant op, misschien paste ik daar beter?) en kreeg weer een nieuwe baan.

En dat dan 2x per jaar, zo’n 10 jaar lang.

Nergens kwam ik met mijn persoonlijkheid en talenten tot z’n recht.

Ik was altijd een beetje té (te druk, te direct, teveel humor, etc). Ik voelde mij gevangen in elk loondienst-kader waar ik terecht kwam.

Uiteindelijk dacht ik dat ik vast bedoeld was om zo’n “martelaar-moeder” te worden. Je weet wel, zo’n blij-ei dat glimlachend de klei onder de sokken van haar kinderen staat te pulken en dankbaar is voor de 3 uur die ze daarna de troep van haar gezin mag opruimen. Haar “life’s purpose” kruipt ondertussen rond in een luier.

Nou guess what…

Precies.

Ik voelde me er nooit tussen passen 

In 2016 heb ik de keuze gemaakt om te gaan ondernemen. Vrijheid! Mensen helpen! Op mijn manier mogen bepalen wat er gebeurt! En wat er toen op mij af kwam had ik nooit kunnen bedenken.

WACHT EFFE… 

Nu stond ik wel met beide benen op de grond als ondernemer. Ik had ambities genoeg, maar werkelijk geen kaas gegeten van hoe het dan moest. Ondernemen.

Na een hele tijd klootviolen (oh god, ik kan echt veel te lang denken dat ik het zelf toch wel moet kunnen) heb ik een businesscoach in de arm genomen. Niet wetende dat deze vrouw 3 jaar lang mijn mentor zou worden op ondernemersgebied.

En dat was ook nodig.

Ik leerde alles wat er is over het praktische ondernemerschap. Strategie, doelen, plannen, structuur. The works!

Ik was het zat en liet los hoe het heurde

Van altijd maar doorbeuken en zoeken naar waarom de rest zo succesvol was (met tonnen op de rekening)en ik niet, werd ik doodongelukkig. Ik heb hard gewerkt, tranen gelaten. Want ik voelde mijn hele zielsmissie zo door mijn handen glippen.

Waarom werkte het niet voor mij?

Simpel…..

Omdat ik ten eerste andermans doelen aan het najagen was. En in de basis al niet gemaakt ben voor Hoe Het Heurt. Ik moest ten alle tijde vrijheid voelen en dat was er niet meer in mijn bedrijf. Ik zat tot over mijn oren vast in mijn agenda met afspraken, mijn leven nam het laatste stuk van de meterslange to do lijst over. Ik volgde een strategie zonder intuïtie en had dus kortgzegd een bedrijf waar ik niet 100% gelukkig van werd.

Maar toen ik dat los kon laten en mijn eigen ding ging doen, werd het pure magie. On my terms…

 Ik ben eigenlijk al 25 jaar bezig met persoonlijke ontwikkeling en heb daar inmiddels zelf ook al een paar duizend mensen mee mogen inspireren. Hoe tof is dat??

Al een aantal jaar pas ik het principe toe dat ik zelf bepaal wat ik doe, in alle facetten van mijn leven en mijn bedrijf. Een enorme spirituele, persoonlijke en zakelijke groei tot gevolg. En kan ik anderen helpen om dat ook op hun eigen manier te doen. Zodat zij hun missie ook kunnen uitleven hier op aarde, terwijl ze letterlijk zielsgelukkig zijn.

Naast dat ik super spiritueel ben, ben ik ook nog heel erg “aards”. Ik geloof in de mix van intuïtie en praktische toepassing. En dat dit allemaal bij elkaar mag komen in het hier en nu. 

En los van dit hele verhaal (thanks trouwens, als je er nog bent), ben ik nog veel meer. Maar daar ga je vanzelf nog wel achter komen. Just stick around…

Wist je trouwens over mij dat? 

Ik weg zwijmel bij series als Downton Abbey (serieus al 14x gezien).

Ik veel praat. En nog snel ook, dus je moet snel meeschrijven 

Ik blij word van cheese onion en bolognese chips, maar het vaak niet neem omdat ik dan ’s nachts wakker lig van de uiensmaak 

Ik fan ben van Edith Piaf en ‘Je ne regrette rien’ laat draaien op mijn begrafenis

Ik nu al aangegeven heb thuis dat ik zeker niet de goedkoopste doodskist wil, maar zo’n mooie glanzende ofzo (ja hallo, mijn laatste podium-optreden wordt niet falderabbes hoor)

Ik een ‘controle freak in remissie’ ben, maar er op sommige momenten nog vol instink

Ik elke dag opsta met een liedje in mijn hoofd

Ik weleens een hele grote ossenworst voor mijn verjaardag heb gevraagd, die ik vervolgens alleen opat 

Ik overigens ook een heel (mits vers van de bakker) tijgerwit in 1x op kan eten, heerlijk! 

Ik een heel spiritueel wijf ben, maar nu nog de grens trek bij in blote kont bij volle maan in het bos dansen met brandende salietakjes (overigens sluit ik niets meer uit!)

Ik een hekel heb aan een dikke plebber mayo over mijn frietjes heen (daar word ik echt chagrijnig van) 

Ik wel weer heel erg kan genieten van een klassiek patatje stoofvlees, waarbij geen frietje onaangetast is (mijn omgeving snapt deze ook niet, but who cares) 

Ik minstens 1x in de 2 jaar de hele Harry Potter boekenserie lees en dan ook de films ga kijken 

Ik graag uren in de keuken sta voor iets dat in 10 minuten op is

Ik er nu pas achter kom hoeveel dingen in dit rijtje eigenlijk met eten te maken hebben…. 

Ik weliswaar een achtergrond heb als maatschappelijk werker, maar 2 jaar van die carrière ook nog op een gesloten afdeling werkte in de psychiatrie 

Ik ook nog een nieuwe titel kreeg in 2020: wappie 😉. Waardoor sommige mensen misschien niet met mij gezien willen worden. Maar ik altijd open sta voor iedereen die anders naar de wereld kijkt dan ik

Als je het ook aandurft om echt stappen te zetten, kun je hier een matchcall met mij boeken. In deze vrijblijvende call ga ik met jou op zoek naar wat jij werkelijk wil, wat hier nog in de weg staat en of ik wel de juiste persoon ben om jou daarbij te mogen begeleiden.

Boek hieronder direct jouw matchcall met mij!

Boek hieronder direct jouw matchcall met mij!

Je voelt steeds dat er ‘iets’ aan je trekt. Je werkt hard, je weet dat je niet de juiste dingen aan het doen bent. Je voelt angst, maar jij voelt ook dat je er klaar mee bent om je te laten tegenhouden door die stemmetjes.  Boek dan vandaag nog jouw matchcall met mij. Een 45-minuten online call, waarin ik met jou kijk of wij de match made in heaven zijn om samen te werken. Ik kijk wat er werkelijk nodig is, zodat jij als ondernemer jouw mooiste bedrijf en leven gaat kunnen leiden. Precies zoals het bedoeld is.