Je bent netjes het rijtje afgegaan in het leven. Verliefd, verloofd, samenwonen, trouwen, huis, boom, beest en niet persé in die volgorde. Je bent op zich tevreden met je leven. Leuke partner, mogelijk prachtige kinderen, net huis in een leuke buurt en een baan waar je het wel uithoudt. 

Toch wringt het

Toch wringt het. Je hebt een continu ontevreden gevoel en denkt steeds: ‘Is dit het nou? Dit kan het toch niet alleen maar zijn?’ When did life get so serious? Wanneer ben ik op mijn moeder gaan lijken?’

Wanneer er een belastingmeevaller komt (i know, ze zijn schaars but it happens) zie je jezelf steeds weer met nieuwe kleding voor de kinderen thuiskomen. Shirt voor je man, cadeautje voor de buurvrouw, maar voor jou niets. Want je hebt niets nodig, toch? 

Je cijfert jezelf te makkelijk weg en daar baal je van

Je doet van alles voor iedereen, maar het knaagt aan je. Je cijfert jezelf te makkelijk weg en daar baal je ook nog eens van. Je voelt dat je jezelf toch meer waard vindt dan dit. Maar voor jezelf kiezen? Dat kan toch niet? Wat zullen ZE daar wel niet van vinden?

Mag ik jou iets vragen? 

Wanneer ben jij voor het laatst met een vriendin een borrel gaan doen? Of heb je op een belachelijk tijdstip uitgebreid in bad gezeten (en niet om 21:00 als je eindelijk de kinderen op bed hebt en nog 10x een verhaal hebt voorgelezen, ‘slokje water mama!’ en 4x terug voor echt de aller-allerlaatste kus)?

Je houdt zielsveel van iedereen

Je houdt zielsveel van de mensen om je heen en er is niets wat je niet voor ze zou doen, maar aan alles merk je dat jij ook tijd en ruimte voor jezelf nodig hebt. Maar je hebt geen idee hoe je dat aan moet pakken en dus laat je het maar. 

Vroeger deed je van alles. Op de gekste momenten. Je was echt een gaaf wijf met toffe ideeën en haalde alles uit het leven. ‘Joie de vivre’, noemen de Fransen dat. Levensvreugde. Ergens ben je gaan leven volgens andermans regels en zit je vast in het nette stramien, zoals je dat geleerd hebt. Want alles uit het leven halen klinkt alsof je elke dag moet leven alsof het je laatste is. En daar geloof ik ook niet in. Maar je er goed bij voelen hoe het nu gaat? Dat denk ik niet. De lol is er uit.

Je merkt het niet eens meer

Weet je dat je er bijna niet eens meer bij stilstaat dat je jezelf continu wegcijfert? Dat je bij de Zalando-lounge die prachtige tassen wel ziet, maar vervolgens netjes doorscrollt of er ook kinderkleding bij zit. Zelfs een goedkope variant van die belachelijk dure tas koop je niet meer voor jezelf. 

Je hebt last van de Hollandse Nuchterheid. Toch doe je eraan mee om er bij te horen. Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg! Toch voel je dat je daar zelf anders over denkt. 

Je bent volwassen, mag zelf beslissen wat je doet en toch doe je dat niet. 

Stiekem zou je willen dat je wat meer lol in je leven zou hebben

Je vindt jezelf best een leuk mens en vindt stiekem dat je wel meer lol in je leven zou kunnen hebben. Wanneer ben je je naar je leeftijd gaan gedragen? Je voelt je voor alles zo verantwoordelijk en ik gok dat je voor de helft van die dingen niet eens de verantwoording hoeft te dragen. 

Wat denk je dat er gaat gebeuren als dit gevoel blijft?

Je hebt al het gevoel dat je soms stikt (ik weet dat dit zo is, wees even brutaal eerlijk naar jezelf). En laat mij je nou vertellen dat dit niet overgaat. Het wordt alleen maar erger. Alles wie je bent en wat je eigenlijk zou willen doen, gaat zo down the drain als je niets verandert. Want niemand gaat voor jouw behoefte zorgen. Waarom zouden ze? Iedereen heeft heerlijk eigen tijd en ruimte. Heb je goed geregeld toch? Ze weten trouwens waarschijnlijk niet eens dat je je zo voelt, maar dat even terzijde. 

Hoe zou het voor je zijn als je zelf mocht bepalen wat je doet nu je Later Groot Bent?

Stel je eens voor, dat je met kleine stapjes de ruimte om je heen uitbreidt. Dat je heel voorzichtig met een oog eens over dat maaiveld heen zou kijken. Gewoon even spieken wat daar eigenlijk te zien is. 

Hoe zou je je dan voelen?

Hoe zou je je voelen als je eens iets voor jezelf zou doen? Omdat je er zin in hebt en het jezelf ook nog gunt. Gewoon lekker wel die goedkope variant van de dure tas meenemen. Of een keer een borrelavond met vriendinnen (zonder dat iedereen op zijn telefoon zit te kijken of alles wel goed gaat thuis en de papa’s niet in een burn-out raken van 1 avond ‘oppassen’). Of naar de schoonheidsspecialiste, zonder dat je al een verrimpeld gezicht hebt. want dan ben je eigenlijk al te laat en dat is een beetje de point van mijn story.

Hoe lekker zou jij je elke dag voelen?

Hoe lekker zou jij je voelen elke dag, als je wat minder streng voor jezelf zou zijn en jezelf zou trakteren op een leven met een gouden randje?  Zonder dat dit meteen hele grote veranderingen betekent. Gewoon de lol terugbrengen en het gevoel dat je een leven vol leven hebt. 

Download dan hier mijn E-book ‘Upgrade je leven: de basiscursus voor beginners met 10 praktische lessen om van een grijs naar goud leven te gaan’.