Tja, het is allereerst al pointing out the obvious. I have a big butt. Familie/erfelijkheidsdingetje. Maar je snapt dat ik daar niet een heel verhaal aan ga wijden.

De Grote Meisjesonderbroek trek ik ook figuurlijk aan op de momenten dat het spannend wordt. Dat mijn intuïtie mij een kant op leidt, waarvan mijn ego roept: ‘Are you f*ckin’ kidding me??’ I

Ik ben na al die jaren wel getraind hierin. Om dat ego een mep te geven en het toch te doen wat mij ingegeven werd. Want het werkt heel mooi: het word je ingegeven. Ik hoef het niet te bedenken, alleen de uitvoering. Maar ook dat valt altijd wel weer ergens als een puzzel in elkaar (even voor all y’all die altijd bezig zijn met de “Hoe Dan”-vraag)

Ik bedoel met die onderbroek, dat ik mij vaak groter voor moet doen dan ik op dat moment ben. Letterlijk nu al in die Grotere Versie te stappen die ik voor mij zie, maar nog niet in mijn handen heb. En het op die manier kunnen creëren. Alles is er al…. 

En zo komt het dat ik vandaag dit blog schrijf, vanuit die Grotere Versie die ik nu ben. Omdat ik die een paar jaar geleden al voor mij zag en het allemaal gemanifesteerd heb.

Hoe doe je dat dan, met die onderbroek?
Dat is eigenlijk heel simpel. Je doet de dingen die je spannend vindt, maar waar je wel door aangetrokken wordt. 

Een van de dingen die ik altijd heb gedaan is mij omgeven met mensen die al ‘daar’ zijn. Die de omzet draaiden waar ik van droomde. Die hun bedrijf runnen, zoals ik het ook wilde. Daar wilde ik van leren. Daar moest ik zijn.

Maar laten die nu toevallig takkeduur zijn in hun programma’s. 

En als je nog niet de omzet draait die je wil draaien, zit je een beetje in een catch-22. Ik voelde vanuit mijn tenen dat ik bij bepaalde mensen in de leer wilde en dat ik het kon om als klein coachje tussen de Grote Meisjes te gaan zitten. En daarmee de verzekering aan mezelf dat ik met nieuwe klanten dus mooi de volgende termijn kon betalen (want ik ga alleen maar bij retegoeie mensen in de leer hè? Succes verzekerd, als je maar gewoon doet wat ze je leren) 

Wat een buikpijn heb ik in het begin gehad. Dat ego vloog alle kanten op. Maar ik was vastberaden. Het moest slagen! Waarom? Omdat ik een missie voel en het gewoon wil. Daarom! En mijn ego ook nog eens dusdanig was, dat ik niet wilde ‘afgaan’ tussen de Grote Meisjes. Mag je wat van vinden. Ik weet hoe mijn brein werkt en ik weet dus ook hoe ik dat klem zet. Grote Meisjesonderbroek. 

Zo druk ik tegenwoordig gewoon direct op de koopknop als ik voel dat ik ergens aan mee wil doen. Niet over nadenken, fill in the blanks later. Volledig vertrouwen op dat wat binnenkomt en mij leidt. En ik ga gewoon mijn lol achterna.
(ja, er staat lol ja. Jij las zeker wat anders??) 

Voel jij nou ook vanuit jouw tenen dat jij nog lang niet de versie bent die je zou willen zijn? Word je regelmatig tegengehouden door angst?
Vertrouw mij nou maar dat je dit dan niet voor niets leest. 

Zullen we binnenkort een virtueel bakkie doen samen? Ga ik met jou even vrijblijvend een half uurtje kijken naar waar het nog niet stroomt in jouw business en waar jouw Grote Doorbraak zich bevindt. Plan hier even jouw half uurtje in mijn agenda.

Want als je die speciale onderbroek aantrekt, ga je van “coachje” naar “SUPERWOMAN”.
En dat gaat alles voor jou veranderen.