Wie ben ik?

Joejoe, ik ben Madelon. Medium en healer, maar ook super focus nerd die houdt van controle, structuur en overzicht. Amsterdamse by nature, woon in een boerendorp in Friesland. Getrouwd, 2 zoons en verder burgerlijk as f*ck.

Oké, now for the juicy part 😜.

IK WAS ALTIJD BANG IN HET DONKER

Opgroeiende was er thuis altijd stress en ellende. Als kind van een eenouder-bijstandsmoeder was het dagelijks alle hens aan dek. En het leven bleef ons maar curveballs gooien, waardoor ik op mijn 18e al een leven had geleid van een 81-jarige.

Al zeer jong voelde ik al van alles. Maar kon er niks mee, omdat ik het met mijn kinderbrein niet goed begreep. Ik wist het wanneer de ‘grote mensen’ logen, voelde de emoties van andere mensen.

En als het licht ’s avonds uitging, begon voor mij de hel.

Jaren sliep ik met mijn deken over mijn hoofd, mijn knuffels als een magische beschermingswal om mij heen gepositioneerd. Om de paar minuten moest ik wel even de deken optillen om frisse lucht in te ademen. Maar als ik moest plassen, no way dat ik er in het donker uitging. Als mijn moeder dacht dat ik sliep en per ongeluk het ganglichtje uitdeed, gilde ik dat hij weer aan moest. 

Best zielig eigenlijk, als ik zo terugkijk.

Ik wist namelijk dat ik niet alleen was, maar was te jong om het te kunnen duiden. Dus werden het ‘kinderverhalen’. En grote mensen vertellen je dat het niet waar is wat je zegt.

En ik kan je vertellen dat het niet tof is, wanneer je als kind voelt dat er iemand op je bed gaat zitten die je niet ziet…. (#sixthsense 🤪).

NU IS HET GENOEG!

Mijn verdere leven kabbelde voort, zoals levens dat doen. Niet begrijpende waarom ik me altijd zo overwhelmd voelde aan het eind van de dag, overprikkeld en moe. Ik was altijd bezig met mensen helpen, omdat ik voelde dat ze het nodig hadden en zij instinctief aanvoelden dat ik een veilige haven was.

Ik ging totaal over mijn eigen grenzen, tot ik zelf in een burnout raakte op mijn 22e levensjaar (lang verhaal, hoeven we het hier niet over te hebben).

 Fast Forward.

Inmiddels was ik 1 huwelijk, 2 koophuizen en 2 kinderen verder. Lag ik niet meer met mijn knuffels in bed, maar had ik mijn eigen bescherm-knuffelbeer Gerben. Maar die moest voor zijn werk 2x per jaar een paar nachtjes naar het buitenland.

Guess who slept with the lights on??

Toen ik 42 was, was ik er klaar mee. Ik wilde niet meer bang zijn in het donker. En zeker niet op je 42e, doe es even normaal! Ik was in die tijd al langer bezig met mijn eigen persoonlijke ontwikkeling en hing een beetje in het manifesteren-wereldje. Vaak een van de eerste stops die je maakt als intuïtief en gevoelig wezen.

Ik pakte de eerste manifestatie-tool die mij altijd praktisch hielp: Google. En ik vroeg naar een mediumschap-opleiding. Want, die zal er toch wel zijn inmiddels?

Google leidde mij via een omweg naar Carmen Vreeburg. En dat was de start van een nieuwe fase in mijn leven. Drie jaar lang was zij mijn mentor en mocht ik mij ontwikkelen als medium (waarvan ik er 2,5 heb geroepen dat ik er niks mee zou gaan doen in mijn bedrijf 😆). Ik deed in jaar 2 ook de healing opleiding ernaast en steeds meer duwde er iets mij voort om er toch wat mee te gaan doen.

IK WILDE GEEN BORDJE MEDIUM OP DE DEUR 

Ik genoot (en nog steeds) van elke seconde mediumschap beoefenen. Zeker toen ik met een deel van mijn klasgenoten naar het eerst Engeland ging, naar The Arthur Findlay College (het instituut voor mediumschap in de wereld). Elk jaar verdiepen we ons mediumschap met verschillende courses en ontmoeten we weer nieuwe vrienden.

Maar dat stemmetje in mij riep: ik ga echt GEEN bordje medium aan mijn deur hangen hoor.

Zoals dat gaat met zo’n persoonlijk pad, werd ook ik steeds meer op de feiten gedrukt. En hoe meer de spirituele wereld met mij kon communiceren, hoe duidelijker de boodschappen werden. Als een kat met zijn nagels over het laminaat naar de dierenarts, voelde ik hoe ik steeds meer een kant op MOEST.

Ik had tijd nodig om zelf oké te zijn met Het Label medium (en healer). En dat ging niet zonder slag of stoot. Maar ik besloot in de overgave te gaan. Wat best moeilijk is met een strong mind en controledrang. Maar ik deed het. Want ik voelde aan alles: ik heb hier iets te doen in de wereld. En ik mocht mijn eigen vorm hierin vinden.

iK VOND DIE VORM EN OWNDE HEM ALS EEN BAAS

Na al die jaren vond ik de vorm voor mij. Mede, omdat in mijn persoonlijke leven er allemaal dingen gebeurden die mij dwongen keuzes te maken. Keuzes die ik tot dan toe altijd uitgesteld had. En aangezien ’tijd niet bestaat’, vond ik tot dan toe dat ik prima de tijd kon nemen. 

Dat is vaak hoe het gaat: verander jij niks? Dan grijpt het leven in en moet je wel.

Omdat ik inmiddels wist hoe ik kon communiceren met De Andere Kant, werd keuzes maken ineens simpel. Dat wil overigens niet zeggen dat het makkelijk was. Want je moet je Grote Meisjes-onderbroek aan om die keuze te maken die niet comfortabel voelt.

Ik geloof ook heel sterk dat het precies op dit stuk vaak misgaat: je voelt een keuze, maar je hoofd gaat er overheen met logica (‘Ja maar dit klinkt als een veel betere keuze’). Of de keuze vraagt zoveel van je, dat je hem niet maakt en doorgaat zoals je altijd deed.

GEEN LOVE & LIGHT TYPJE  

Ik ben geen type van Love & Light. Ik hou ervan, dat alles mooi is, mensen elkaar moeten liefhebben en dat ‘alles een bedoeling heeft’. Maar ik geloof heel sterk in het aardse leven: hoe ga je al die wijsheid en inspiratie die je ontvangt nu echt implementeren in je leven.

Want dáár zit wat mij betreft de ervaring die je hier aan het opdoen bent. Dáár leer je van. 

Wist je trouwens over mij dat? 

Ik weg zwijmel bij series als Downton Abbey (serieus al 21x gezien).

Ik veel praat. En nog snel ook, dus als ik praat moet je snel meeschrijven of zorgen dat je het opneemt 

Ik fan ben van Edith Piaf en ‘Je ne regrette rien’ laat draaien op mijn begrafenis

Ik zelf al een paar jaar zangles volg 

Ik een ‘controle freak in remissie’ ben, maar er op sommige momenten nog vol instink

Ik elke dag opsta met een liedje in mijn hoofd (en vaak niet eens een die ik leuk vind…)

Ik weleens een hele grote ossenworst voor mijn verjaardag heb gevraagd, die ik vervolgens alleen opat (maar alleen die van de Arie van de Raa-slager)

Ik overigens ook een heel (mits vers van de bakker) tijgerwit in 1x op kan eten, heerlijk! 

Ik een heel spiritueel wijf ben, maar nu nog steeds de grens trek bij in blote kont bij volle maan in het bos dansen met brandende salietakjes (overigens sluit ik niets meer uit!)

Ik een hekel heb aan een dikke plebber mayo over mijn frietjes heen (daar word ik echt chagrijnig van) 

Ik wel weer heel erg kan genieten van een klassiek patatje stoofvlees, waarbij geen frietje onaangetast is (mijn omgeving snapt deze ook niet, but who cares) 

Ik een die-hard Harry Potter fan ben, inclusief tattoo, boeken, films en floating candles in de woonkamer (oké, mag van mijn man alleen met kerst 😆)

Ik minimaal eens per jaar naar Engeland ga om een cursus te volgen en daar mezelf te ontwikkelen als medium

Ik graag uren in de keuken sta voor iets dat in 10 minuten op is

Ik er nu pas achter kom hoeveel dingen in dit rijtje eigenlijk met eten te maken hebben…. 

Ik een achtergrond heb als maatschappelijk werker en 2 jaar van die carrière ook nog op een gesloten afdeling werkte in de psychiatrie 

En, tot slot: dat ik nog een bedrijf run samen met 2 compagnons! Namelijk Netwerk Agenda Nederland. Hét online platform waar je als zelfstandig ondernemer onbeperkt je eigen live evenementen plaatst en waar je de leukste live events vindt om te netwerken.

(aren’t we fierce?? 😜)