Zo, die is er maar uit. Het was eigenlijk schaamteloos voor mezelf bedoeld, die titel. Maar ik denk dat jij hem ook kunt gebruiken.
Ik zal je uitleggen waar deze vandaan komt.
Ik ben afgelopen week weer begonnen met hardlopen (‘oh gatver, gaat het zo’n bericht worden? #fitgirl #sportfanaticus’).
Nee, don’t you worry. Maar ik ga je uitleggen waarom ik dit met jou deel.
Ik zag mezelf namelijk al een tijdje op de bank zitten. Nadat ik een tijd geleden uitgekeken raakte op hangen in apparaten op de sportschool, heb ik die opgezegd. Ik doe het liefste (als het dan toch moet hè, niet als hobby) hardlopen. Dus had ik met mijzelf afgesproken dat ik het weer ging oppakken. Met Evy, mijn die-hard hardloopcoach op de app.
Wat gebeurde er?
Precies, niks.
Want ik had heule drukke tijden. Er “moest” van alles en die schaarse tijd die ik had, wilde ik graag besteden aan uitzoomen en bijkomen.
In de praktijk betekent dit vaak dat ik in de puberstand op de bank hang, al dan niet met een dekentje, en series kan bingewatchen like no man on earth (serieus, ik kan een HELE dag bingen. Alleen van die bank af om te plassen, of als mijn bak chips leeg is).
Heel vaak valt deze actie onder de categorie “zelfliefde”. Want ik ben er helemaal voor om lekker uit te zoomen en de ruimte te pakken. Maar toevallig was het nu gewoon categorie “klootviolen”.
Iets niet doen, omdat het pittig is. Het vraagt iets van mij.
Dus ging ik hop,hop,hop met die loopbeentjes naar buiten en heb deze week de training er alweer op zitten. Die niet vanzelf gaat, mind you. Maar de opbrengst (lees: het halen van de eindstreep) was weer magic. Heerlijk om 6:00 terwijl iedereen slaapt rennen (vooral niemand die mij ziet). Buiten in de frisse lucht met mijn eigen favoriete muziek.
Maar wat gebeurt er op dag 1? Doet mijn app het ineens niet. Evy is de hardloop-goeroe uit België en zonder haar kan ik het niet.
Oké, dat is het verhaal dat ik mijzelf vertel. Maar zo hardnekkig dat ik het maar gewoon geaccepteerd heb en vandaar uit toch ga.
Het is namelijk niet goed of fout dat ik het niet zelf kan. Het is gewoon iets dat ik weet over mijzelf en daarom kan ik ermee werken i.p.v. dat het mij tegenwerkt.
Maar goed, die app doet het dus niet. Sta ik daar, met mijn goeie gedrag, om 6:00 tussen de weilanden in het stikdonker te klooien met mijn telefoon. Want we waren al 5 minuten onderweg en toen deed Eef het prima. Dus what the g*dd*mn was hier aan de hand?!
Ondertussen werd mijn lijf koud en zakte de moed mij in de schoenen.
Uiteindelijk bleek mijn dikke vinger de schuldige. Die, met het harder zetten van een leuk liedje op de telefoon in de hoes om mijn arm, ook haar stem had uitgedrukt.
Handig Bep…
Anyway, we konden weer vertrekken.
Nu was het de eerste keer na een tijdje. En ik heb dan de neiging om van pure doorzetting een sprint te gaan trekken.
Kan niet, want dan verschiet je je kruid en haal je de eindstreep niet. Want als je een tijdje niet rent, moet je effe inkomen zeg maar.
En tijdens de cadans die ik vond met rennen, begon Evy door mijn liedje te praten. Dat doet ze soms, omdat ze even aangeeft hoe goed je het doet (vind ik lekker), dat je over een paar seconden mag stoppen (heb ik nodig om te horen) of komt met een tip tegen blessures. Of een gezonder eten tip (doe maar niet, Eef)
Nu vertelde zij mij, midden in een van mijn favoriete liedjes, de gemiddelde snelheid. En die snelheid vind ik dus niet interessant.
Ik mag namelijk mijn eigen tempo bepalen (let op, hier komt het ondernemersbruggetje). Ik mag zelf weten hoe hard ik ga rennen. ALS ik maar ga!
Want het gaat er niet om dat je binnen de snelste tijd over de streep bent. Tenzij je traint voor een wedstrijd. Maar dat doe ik niet. En als ondernemer doen we dat al helemaal niet!
Dat continue gejaag naar de top maakt dat je heel vaak stilstaat. Omdat je te hard wil rennen, maar dat helemaal niet goed voor je is.
Er zijn 2 categorieën ondernemers: zij die duurzaam rennen en goed getraind zijn en zij die af en toe een sprint trekken en dan weer bij moeten komen. En welke van die 2 ben jij?
Maar belangrijker nog: hoeveel van dat wegduiken van je acties schaar jij onder de categorie “zelfliefde”? Doe je een spiritual bypass en zeg je: ‘Het is nu niet mijn tijd?’.
Of heb je al zo hard gewerkt en verdien je het om even rustig aan te doen?
Het is allemaal oké. Want er is geen goed of fout. Niemand zit je achter je broek. Je hebt niks te bewijzen en we hoeven elkaar niet in te halen.
De vraag is wel waarom je het wil. Dat doel (whatever dat voor jou is waarom je zo hard probeert te rennen). En mag dat ook in jouw eigen tempo behaald worden?
Ik weet dat ik niet kan rennen zonder mijn coach. En zo weet ik ook dat ik bepaalde groeispurts niet kan doorleven zonder iemand aan mijn zijde. Hulp zoeken wanneer jij dat nodig hebt. Dat vind ik voor mezelf ook belangrijk en doe dat ook.
Nu heb ik voor jou een coach-onder-de-knop aanbod ontwikkeld.
Iemand die met jou mee rent op jouw ondernemersjourney.
Een maandelijks abonnement, waarin jij de stappen kan gaan doen met mij aan jouw zijde. Zonder dat je in een vastomlijnd traject gaat. Hulp op maat wanneer jij het nodig hebt. Maar ook iemand die je elke dag aanmoedigt, strecht, spiegelt, snel laat schakelen en soms ook gewoon even dat luisterende oor is dat je thuis niet hebt.
En die vooral de antwoorden in jou naar boven kan toveren die je zelf niet ziet.
Ook op zoek naar een coach onder de knop wanneer JIJ dat nodig hebt? Check dan hier het nieuwe maandabonnement “Maandelijks Madelon”.
0 reacties