Ik kijk nog een keer op haar profiel. Jeutje, dat zijn echt wel heel veel volgers….. 

Ik zie de foto’s, netjes geordend en in dezelfde filter. Het geheel ziet er picture perfect uit. Op elke foto ziet ze eruit als een model. Zelfs de foto’s waar bij staat: ‘Goedemorgen, net wakker pfff’. 

Sodemieter toch op, je komt net van de kapper en ik zie de mascara zitten. Of zou ze rechtop slapen in een bedstee?

Dan kijk ik automatisch weer naar mijn profiel. Ik heb, if i may say so myself, best een profi-profielfoto. Wonderwel sta ik er goed op, naar mijn mening. En die voel ik niet zo vaak. Want de criticaster in mij vindt echt maar heel weinig leuk. Twee kliks naar beneden en ik kom in het allegaartje dat het account van Madelon Rijkers heet. Ik zucht even diep en knal de browser uit. Ik ga maar eens even echt aan het werk, want dit geintje kost me zo een kwartier van mijn leven.

En omzet….

Herken je die situatie?

Ik vreet mijn schoen op als jij dit niet herkent. Wellicht niet accounts bekijken op Instagram, maar dan op z’n minst in andere situaties. Wanneer je op een feestje zit bijvoorbeeld. De deur zwaait open en er komt zo’n überslank, bloedmooi mokkel binnen in een jurk waar jij op je 18^e zelfs niet in paste. Of je zit met een van je vriendinnen die enthousiast vertelt over haar leven en werk en straalt van geluk. Terwijl jij nog een keer een slok koffie neemt en liever had gezien dat je mok vol met whisky zat.

Vergelijken met anderen doen we allemaal. Ik ook, als ik niet goed in mijn energie zit. Alleen weet ik het heel snel weer los te laten, omdat het giftig is. Het brengt me van de rel. Boven mijn theewater. En ik heb dingen te doen in deze wereld, dus dat kan ik niet gebruiken. 

In het bovenste voorbeeld heb ik me weleens blind gestaard op hoe het beeld van een bedrijf eruit zag dat een collega op haar Instagram schetste. 

Op het moment dat ik me af wilde vragen hoe zij in vredesnaam aan zoveel volgers komt (organisch groeien op Insta valt niet mee mensen), omdat ik het een enorme airhead en fakerd vond… stopte ik. 

Ik besefte me even heel bewust wat ik aan het doen was. Dit was niet juist. Wat werd daar zo geraakt?

Dat zijn de helpende gedachten die je mag hebben. 

Want welk nut hebben die gedachten waar jij je nu nog in mee laat slepen? In welk opzicht dienen die gedachten jou om jouw werk goed te doen of jouw klanten goed te helpen? 

Het antwoord is, het heeft geen nut. Want jij bent jij. En ik ben ik. En wij hebben geen fuck met elkaar te maken. Want we zijn equally brilliant, ieder op haar eigen prachtige manier. 

En het is een feit dat er de 1/3-regel bestaat:

1/3 van de mensen op de wereld vindt jou echt stom en wil niets van je weten

1/3 van de mensen op de wereld maakt het niet uit of je er bent. Alles is oké

En 1/3 van de mensen op de wereld vindt jou fantastisch en wil alles horen wat je te zeggen hebt…..

Focus je op het juiste

De uitdaging is om je op die laatste 1/3 te concentreren en de ervaring leert dat deze mensen vaak niet in jouw directe omgeving zitten. Dat is hoe het is. Maar weet je wel hoeveel mensen jou dus fucking awesome vinden? Deel de wereldbevolking maar even door 3….

Point van deze story is, dat jezelf vergelijken je afleidt van je eigen leven. En het zegt niets over jou. Op het moment dat ook jij jezelf die vragen gaat stellen (heeft dit nut?), keer je de aandacht om. 

Pas dan kun je worden wie jij echt bent. En ga je zelf ook bij die laatste 1/3 van de mensen horen die jou fucking awesome vindt. Weet je hoe leuk het dan wordt?

Oh en ik heb trouwens een toffe masterclass die ik 16 juni weer ga geven: ‘Spreek uit wat je te zeggen hebt en krijg daarmee structureel wat jij graag wilt’. Niet alleen in je business, maar ook gewoon thuis 😉  Ben jij erbij? Lees er hier alles over en meld je direct gratis aan.