Onderpresteren. Het is een term die je vaak ziet bij bijvoorbeeld hoogbegaafde kinderen (nee doe rustig, dit blog gaat niet over hoogbegaafdheid maar ik heb er een bedoeling mee. Een grote). 

Deze kinderen hebben feilloos door dat ze ‘anders’ zijn dan de kinderen om hen heen en dat willen ze niet. Dus gaan ze doen wat iedereen doet om niet op te vallen. Ze dimmen hun gedrag/intelligentie/interesse-voorkeur, zodat ze bij de groep horen en niet ‘anders’ zijn. Want dan mogen ze niet meer meedoen.

Hoogstwaarschijnlijk doe jij dat ook. 

‘Anders zijn’ is een mofo

Je hebt ideeën, ambities, verlangens, wensen en dromen die de mensen om jou heen niet hebben. Dat heb jij allang door. Jij wil helemaal niet doen wat iedereen doet, maar ‘anders zijn’ is zo mogelijk nog erger. Want dan mag je niet meer meedoen.

Ik denk van niet. And here’s why…

Jij wil helemaal niet bij die groep horen

Je past je aan aan een kudde waar je sowieso al niet bij hoort. En weet je waarom niet? Omdat jij het zelf al niet zo voelt. Het kost je bakken energie om te voldoen aan de verwachtingen van mensen die andere kaders hebben in het leven dan jij. En andere verwachtingen of wensen hebben in hun leven, dan jij. 

Wat is nou eigenlijk het probleem?

Er zijn ook heel veel mensen die niet durven kiezen om te doen wat ze werkelijk willen doen in hun leven, omdat ze bang zijn dat anderen in hun schaduw komen te staan. And so freakin’ what? Wiens probleem is het eigenlijk als een ander de keuzes niet durft te maken die jij wel maakt? Waar is het een probleem als jij slimmer, mooier, slanker, succesvoller of simpelweg LEUKER bent dan een ander? 

Er zijn miljoenen leuker dan ik

Ik weet dat er miljoenen mensen beter, leuker, slimmer en zeker slanker zijn dan ik. Dat hoeft mij toch niet tegen te houden in het verwezenlijken van mijn droomleven (dat voor mij inhoudt dat ik me gelukkig voel in mijn boerderijtje met man, kind en kat! Niks wereldreizen of imperium, ik houd het klein en simpel). 

Moet ik dan maar een middelmatig leven leiden?

Moet ik minder succesvol zijn in mijn bedrijf, omdat een vriendin dit niet is? Moet ik maar in loondienst, omdat mijn omgeving ondernemen als een risico ziet? Moet ik genoegen nemen met een onbevredigende relatie, omdat mijn familie hem wel leuk vindt? 

Moet ik minder stralen, omdat een ander niet tegen al dat licht kan?

En hoe liefdevol is het eigenlijk van ‘de ander’ om jou tegen te houden? Sta je daar weleens bij stil?

Waar ben je nou bang voor?

Onderpresteren, om even terug te komen op het eerdere thema, is een teken dat je je aanpast aan een ander om niet op te vallen. Waar ben je bang voor? Dat ze niet meer met je willen spelen? Dat je niet op hun kinderfeestje wordt gevraagd? 

Grow up.

Man up.

Het wordt tijd dat je een keer naar voren stapt

Het wordt een keer tijd dat je wat gaat doen met je wensen, ambities, verlangens, verwachtingen. En hoe? Dat is wel te leren. Omgaan met meningen (want die zijn er altijd), uitvinden wat je dan moet doen met je leven (potentieel benutten), heel veel lol maken, jouw eigen kaders stellen en daar alles op aanpassen. Allemaal te leren. Bij mij. 

Dus ben jij klaar met onderpresteren en wil jij (sorry, dit gaat weer even lichtelijk evangelisch klinken) ook je licht laten stralen? Oftewel: oeverloos jouw eigen ding doen, je blij voelen, lol maken en het idee hebben dat je eindelijk aan het doen bent wat je al zo lang voelt sudderen?