Serieus, perfectionisme. Ik word gestoord van die term. Doodgegooid ermee. Stom vind ik het. Nee niet eens stom. Ik walg ervan, moet ervan kotsen. Ja, die lezerswaarschuwing zit er niet voor niks op. En weet je waarom ik ervan kots?

Omdat het niet bestaat…

Perfectionisme is niks anders dan jij die ziet hoe het beter kan, ON STEROIDS! 

Want het is jouw f*cking grootste talent waar je je achter verschuilt. Ja, verschuilt ja. Kom er maar achter vandaan, want ik zie jou wel zitten hoor. you can run, but you can’t hide. In ieder geval niet van mij, want zo makkelijk kom je er bij mij niet vanaf. Sta ik om bekend. 

Ik zie zoveel vrouwen die dit etiket op hun hoofd plakken en ermee rondlopen alsof er iets mis is met hen. Sommige van hen gebruiken het zelfs als de grootste k*tsmoes om nergens aan te hoeven beginnen. ‘Ja, ik ben bang om fouten te maken. Perfectionistje hè?’

Onzeker glimlachend vervolgen ze hun stroperige, dooie bestaan.

Mijn haren gaan ervan overeind staan. En wie mijn haren kent, that’s saying someting. 

Wist je dat Einstein ooit zei dat je van fouten maken leert? Ergo: als je geen fouten maakt, leer je dus niks. En als mijn klanten nou iets graag willen doen, dan is het leren. En daarom deze pittige mail. Want het is tijd voor een stukje #omdenken. 

Je gebruikt jouw talent als valkuil. Een talent, zoals je wellicht van mij al eens eerder geleerd hebt, is iets dat je van nature bezit. Je kunt het anderen niet aanleren. Je krijgt het bij geboorte gewoon mee. Het gaat je zo gemakkelijk af, dat je er niet eens bij na hoeft te denken. Vaak snap je ook niet waarom andere mensen dit niet kunnen. Zo ook in het geval van ‘zien hoe iets beter kan’. 

Op de juiste plek, met de juiste mensen, is dit een waanzinnig talent dat je in kunt zetten om zaken te innoveren. En of dat nu processen zijn, relaties, mensen, posters of de manier waarop er schoongemaakt wordt, het is een gave. Punt. Jij trekt de boel een niveau omhoog. 

Maar tegelijkertijd schuilt er in die gave een Grote Valkuil. Namelijk dat je altijd in die toestand verkeert, waarin je ziet dat iets nóg beter/mooier/netter/groter kan en nooit ophoudt met die innovatie. En daar wordt het de gevreesde term: perfectionist.

Het is een loop (‘cirkel’ voor alle Neerlandici onder jullie die zich mateloos storen aan mijn Engelse termen tussendoor) waar je niet uitkomt. Jij bent de hamster in jouw renmolentje. Er is geen einde voor de perfectionist, want het kan ALTIJD beter. Dat zie jij. Dat is jouw superpower. 

Maar hier is het jouw valkuil en dat wilde ik met dit verhaal aan je duidelijk maken. 

En voor all y’all die (uit angst voor fouten) blijven zitten waar je zit, heb ik 2 woorden: stop daarmee! 

Je leert niks. Weet je hoe vaak ik een fout maak? Best vaak. Want ik doe zo vaak nieuwe dingen, waarvan ik nog niet goed weet hoe dat moet. En de enige manier om dat te leren, is door te doen. Niet alles haal je uit een boekje. Gevalletje practice what you preach hè, ik verschil namelijk in de basis niets van jou. Perfectioniste in remissie, dat is wat ik ben. En kijk even wat het mij gebracht heeft. 

Maar ik gun het jou ook om uit jouw hamster-molen te komen en een leven te gaan leiden met voldoening, lol en groei.