Er is een moment geweest in mijn leven dat ik doorhad, dat wat ik dacht niet klopte met de realiteit. En dat kwam omdat mijn vriendinnetje en ik in ons onderbroek zaten…..

Mijn vriendinnetje op de HAVO was kortgezegd een Pamela Anderson-lookalike. Met een goed stel hersens en een leuke persoonlijkheid. Vol vertrouwen liep zij de school binnen als nieuwkomer in het 4e jaar. Het was zogezegd een school-transfer. Zij kwam uit een beetje Goois gezin dat net naar Almere verhuisd was en droeg merkkleding. Iets dat bij ons thuis een unicum was, er was namelijk geen geld voor.

Ik werd eindelijk even niet gepest dit schooljaar.

Ik had net de MAVO afgerond. En laat ik er kort over zijn: ik was dolgelukkig dat iedereen van school ging en ik doorstroomde naar de HAVO.

Ik kon even ‘opnieuw’ beginnen.

Ik, bijstandskind, brunette (en veel te onzeker om leuk gevonden te worden) was vastberaden vrienden te worden met deze Pamela Anderson-lookalike. Want een ding was voelbaar, dit werd het meest populaire meisje uit de klas.

En ik wilde daarbij horen.

Dus huppelde ik gezellig achter haar aan, genietend van alle aandacht (die trouwens niet naar mij ging, maar hé… ik hoorde eindelijk bij de populaire meisjes en keek niet zo nauw)

Ik voelde mij altijd een tientonner bij Pamela Anderson in de buurt. Mijn hele leven was ik aan het stoeien met mijn lijf en gewicht. Niet omdat mijn lijf zo vreselijk was, maar mijn moeder stoeide ermee. En dus ik ook. Zo makkelijk gaan die overtuigingen van generatie op generatie 😉.

In mijn beleving was mijn vriendinnetje zoveel slanker dan ik. Haar broeken (van het merk Diesel) zaten mooi en het klopte. Op een dag waren we bij mij thuis en was het prachtig weer buiten. Waarop meisjes onder elkaar al gauw denken: joe, in de zon die benen!

Daar stond ik in mijn onderbroek

Dus de Diesel van de lookalike ging uit. Mijn Piet Kerkhof spijkerbroek van 20 gulden ook.

Ik vroeg haar, na ons zonnebaad-moment, voorzichtig of ik een keer haar Diesel mocht proberen. Om te kijken hoe die mij stond (a girl’s gotta dream right?!). Want what are the odds dat ik die kans nog eens kreeg om zo’n merk aan te passen?

Langzaam genoot ik van elk moment. Rechtervoet in de pijp. Linkervoet in de andere pijp. En bijna als een heilig ritueel moment haalde ik de broek langs mijn bovenbenen omhoog.

En tot mijn grote verbazing bleek mijn kont te zwemmen in die Diesel die altijd zo mooi om de kont van de lookalike zat!

Dat moment staat me nog zo helder voor de geest. Ik kan er nog tranen van in mijn ogen krijgen.

Want, waarom zag ik mijzelf altijd zo dik? Waarom keek ik altijd vol bewondering naar andere meiden? Waarom dacht ik zo over mezelf, terwijl de FEITEN blijkbaar iets anders zeiden?

Dat was een moment waarop ik besloot dat ik beter mocht gaan kijken naar wat waar was en wat niet.

Ik was 17 jaar oud.

Het heeft mij geen windeieren gelegd…

Wat is jouw overtuiging (waarvan je eigenlijk feitelijk wel weet dat het niet waar is) waar jij het meeste last van hebt?

PS: op dinsdag 6 februari om 10:00 geef ik weer mijn gratis masterclass Staan voor wie je bent. Alles over jouw ruimte pakken, niet alleen zakelijk maar vooral op persoonlijk level. Grenzen stellen, nee zeggen tegen de ander en ja zeggen tegen jezelf. Plus, ik deel met jou een super goeie communicatie-tip, zodat jouw nee voor eens en voor altijd volstaat voor de ander. Klik hier voor meer info en om je gratis in te schrijven voor deze masterclass.