Ik kijk mezelf even meelijwekkend aan in de spiegel. Nico going, Rijkers. Gaat niet meer zo soepel hè, wijnarrangementje.
Who am i kidding, het is sheer hell in mijn hoofd.
Wat er aan vooraf ging was een topverjaardag, waarin er eigenlijk helemaal niets bijzonders gebeurde. Maar het was een magische dag. Overladen met felicitaties en bloemen voor mijn 40e verjaardag, sloot ik de laptop af en ging taart eten met mijn jongens en moeder. Had ik ook nog zo’n speciale besteld, met mijn logo erop. Vond ik dan wel weer geinig. De bakker (die hier fantastische slagroomtaarten maakt) deed er op zijn beurt een waardig staaltje decoreren overheen en het was helemaal feest.
Ik ging ’s avonds ‘dineren’ bij restaurant Jan Smink, hier vlak in de buurt. En wat heb ik daar naar uit gekeken. Want wat kan die man lekkere dingen maken! Gevalletje Michelin-ster, maar hij zit er nog niet zo lang dus die komt vast nog.
Als ik zoiets doe, dan ga ik ook vol. No holding back. Zeker niet als je gastronomisch gaat eten. Dus ik wilde alles ervaren wat bij elkaar past, elke hap en slok volledig doorproeven. And i did. Het was waanzinnig en ik ging als gelukkig mens de deur uit….
Fast forwarden we even naar de volgende ochtend. Er gaat 1 oog open. Hmm, misschien was dat afzakkertje thuis in de vorm van een whisky net even een tandje teveel. Handig. Je kent die overmoedigheid wel. En je hebt hem zelf nooit door.
Ik sleur mezelf uit bed en sta mezelf meelijwekkend aan te staren in de spiegel. Ik ben echt 40 en nu voel ik het ook nog.
Nu denk je misschien, waar gaat jouw verhaal heen? Nou precies dit. Dat je totale euforie ervaart en vervolgens de volgende dag jezelf meelijwekkend aan staat te staren in de spiegel. Zo is het leven.
Maar iedereen piept en zeurt en is op zoek naar geluk. We kijken bij de buren en bij de con-collega’s op social media. Vervolgens jagen we naar elke dag total bliss.
En dat is er niet.
Maar euforische momenten zijn er wel. En die kun je opwekken. In mijn geval niet handig om dit wekelijks te doen. Vindt mijn lever niet tof. En portemonnee-technisch kan dat ook niet trouwens, mocht je daar misvattingen over hebben.
Nu heb ik een tijd geleden House of Cards zitten kijken en daarin zei Frank Underwood: ‘You’ve got to shit, or get off the pot’. Eens, in het Engels klinkt hij beter dan de titel hierboven. Maar het punt dat gemaakt moet worden is hetzelfde.
Of je gaat voor euforische momenten en je doet ze, of je gaat met je reet van die pot af en doet die broek weer omhoog. Maar accepteer dan dat je met een volle buik rond blijft lopen. Maar neem een besluit en laat die drol niet half hangen.
Ga je wel vol voor de kak? Accepteer dat je de dag erna moe bent of moet bijkomen. Of zakelijk, dat het niet handig uitkwam allemaal in je agenda, geld kostte, je partner het geen goed idee vond of dat je het gewoon retespannend vindt om het te doen.
Maar doe het! Wat daar zit het goud.
Accepteer dat ‘100% gelukkig’, noch ‘100% succesvol’ niet bestaat. Hoe hard je ook zoekt. Hoe lang je ook kijkt naar anderen. Die hebben het ook niet. Maar zij doen iets dat jij niet doet…..
Zij halen gewoon meer uit het leven dat ze leiden.
PS: Keertje een sessie doen samen? In een kortdurend contact help ik je door jouw grootste blokkade heen die jou tegenhoudt om op dit moment een belangrijke eerste stap te zetten in wat jij wil. Zodat je zielsgelukkig kunt gaan worden en het succes je toelacht. En dat gaan we geheel in stijl doen, op z’n Madelon’s en met a touch of magic
(en heb jij geen bedrijf, maar wil jij graag een sessie met mij doen voor een ander persoonlijk probleem waar je tegenaan loopt? Dan ben je van harte welkom om een sessie te boeken)
0 reacties