Jaja, we gaan deze kant op. Omdat het mij allemaal weer zo aan het denken heeft gezet de laatste maanden. De mondkapjes. Hideous, naar ding..
Misschien was je al op de hoogte van mijn recalcitrantie op het gebied van de maatregelen, maar gek genoeg liep ik tot een paar maanden geleden netjes met een mondkapje op mijn boodschapjes te doen.
“JIJ?!”
Ja, ik.
Dat deed ik niet uit oogpunt van veiligheid (heb jij weleens een mug gevangen met een schepnet? 😄), maar uit het oogpunt van medemenselijkheid. Want ik vond het lullig als 16-jarig winkelpersoneel mij moet gaan aanspreken en dat spannend genoeg vinden. Dus zorgde ik ervoor dat zij de confrontatie niet hoefden aan te gaan. Ik ben eigenlijk best lief….
Kwam ik er ook mooi mee weg dat niemand tegen me hoefde te praten. Hou ik niet van, als ik boodschappen doe. Win/win.
Tot meneer Kuipers vertelde in zijn 1e persconferentie dat we beter die chirurgische op moesten. Die waren toch beter.
Dit was het moment dat ik dacht: “En nu is het toch goddomme afgelopen met die onzin!” Ik was een van de eersten die in februari ’20 bij de apotheek stond om er een paar te kopen. Die we vervolgens niet MOCHTEN gebruiken. We moesten maar een oude onderbroek leuk fröbelen. Op een “echte” stond een boete.
We zijn 2 jaar later. En Ernst (de naam deed zijn blik eer aan) vertelt doodleuk dat oma’s oude onderbroek met elastiek niet voldoende is. Oh ja joh? Mijn ego was er klaar mee. Ik laat me niet gebruiken als speelbal. Dus ging dat ding AF.
Lord and behold, daar kwam het verlossende woord onlangs dat er van alles af gaat aan maatregelen. TOP! Mondkapjesplicht vervalt. Weet je wanneer? Anderhalve week NA de persconferentie.
Mijn broek zakt af als ik in de winkel loop. Iedereen draagt dat ding nog. ‘Ja maar dat is pas volgende week’. Iedereen (nou ja, bijna iedereen) gaat hem op 25 februari afdoen. Misschien zelfs ritueel verbranden. Hoewel ik je aanraad dat ding nog even ergens op te bergen, die komt echt wel weer terug.
Als je hem na 25 februari niet meer draagt, waarom de week ervoor wel dan?
I get it. Je bent bang voor wat een ander van je vindt. Want zover is deze hele heisa gekomen. They say jump, you ask: how high?
En je weet wat ze zeggen, how you do anything is how you do everything. Dus ik gok erop dat je je van alles onbewust laat zeggen en je je steeds aanpast aan wat je denkt dat andere mensen van je willen zien. Uit pure angst voor afwijzing.
Weet je dat dit jou als ondernemer ontzettend veel geld kost? Door niet je nek uit te steken met je mening (ja, laten we er wel een business-draadje aan breien)? Door te zeggen wat je denkt dat anderen willen horen. Braaf, volgens de regels?
Hij is misschien een beetje scherp deze mail (beetje, Rijkers?), maar het was de afgelopen weken weer een feest der Aanpassing. Alleen maar door groepsdruk. Want als het echt om veiligheid gaat, dan heb jij dat ding vandaag ook nog op je mooie koppie.
En laat me raden, die heb je niet op.
Het maakt mij niet uit wat je doet, als je er zelf maar met alles wat je in je hebt achter staat. Doe je dat niet? Dan wordt het tijd om eens goed onder de loep te nemen hoe jij voor jezelf bezig bent. Want dat is geen vrijheid. Dat is doen wat je gezegd wordt.
En volgens mij zijn we daar geen ondernemer voor geworden, am i right? Want het gaat helemaal niet om die dingen. Ze zijn vandaag een metafoor voor een diepere vraag aan jou:
Waar zit jij je nog aan te passen aan anderen? Waar volg je niet je onderbuik-gevoel in je business? Waar laat jij het nog liggen, omdat je het te spannend vindt?
Dat zijn de vragen waar we mee aan de slag gaan. En die GOUD voor je gaan opleveren. Zakelijk en privé.
0 reacties