Ik vond het moederschap niet tof. Ik vond het zwaar. We schrijven januari 2011 en ik ben net de trotse moeder geworden van een zoontje. Mijn eerste kind.

Onze eerste poging was een miskraam geworden. Dus de dag dat we hoorden dat we weer een kans hadden, was een hele mooie dag. De maanden na de eerste miskraam waren die van verwarring. Verdriet. Wanhoop en vooral ongeduld.

En na een paar maanden werd ons wachten beloond en kregen we na 9 maanden eindelijk een kindje.

Doodmoe kwamen we thuis na de geboorte. We sliepen al weken niet en dat was zelfs nog zonder baby.

Maar eindelijk was hij er. Het “feest” kon beginnen.

Een feest kon ik het niet noemen.

Elke dag minimaal 6x per dag hetzelfde riedeltje afdraaien, badje, flesje, luier, kruikje, de was doen. Geen minuut ging voorbij of ik was alweer bezig met de voorbereiding van een van deze handelingen. Geen minuut die voorbij ging die ik even in stilte met mezelf kon doorbrengen, om gewoon heel even op adem te komen.

En dat was het normale stramien dat gewoon bij een newborn hoort.

Maar daarnaast kon ik geen stap verzetten, want ik had pijn. Dag in, dag uit pijn. Mijn bekken was naar god en mijn schoonvader hadden we net begraven. Gerben lag in puin, ik lag in puin. De emotionele pijn die wij beiden voelden had zijn weerslag op ons kind. Dat zich uitte zoals wij ons voelden. Door heel hard te huilen. Ons kind werd onze spiegel en wij zagen het toen niet. Doorzetten moesten we! Schouders eronder.

Dag in, dag uit.
Nacht in, nacht uit.

Naast het gevoel te hebben dat ik een wandelende zombie was, voelde ik mij opgesloten en alleen in mijn pittoreske kleine huisje in mijn Friese dorp. We waren daar naartoe verhuisd vanuit Almere in 2006. En wat altijd prima was, was nu ineens alleen en ver.

Ik hield me vast aan die schaarse euforische momenten. Momenten waarop ik voelde dat ik echt wel zielsveel van mijn nieuwe baby hield. Wat een wonder hij was!
Dat ik dit ook kon, mama zijn van iemand.
Ik moest en zou slagen in de rol en het leven dat ik mezelf had aangemeten.

Het leven als traditionele huisvrouw, moeder en echtgenote waarvan ik dacht het te willen hebben….

Ik had er voor gekozen om thuisblijf-moeder te zijn. Ik gaf easy peasy mijn goedverdienende baan op als accountmanager (met auto van de zaak en bonusuitkeringen) en verruilde het snelle werkleven voor het leven thuis als mama.

En achteraf snap ik waarom dat, mede met alle heftigheden als overlijden en bekkenproblemen, een depressie opleverde.

Het past niet bij wie ik ben. Bij wat ik wil uit het leven.
Maar dat wist ik destijds nog niet.

Ik dacht dat ik DAT wilde. Dat traditioneel plaatje, met kinderen koekjes bakken en voor mijn man zorgen als hij thuis kwam van het werk. Ik had qua werk nooit ergens op mijn plek gezeten. En was ervan overtuigd dat mijn plek de moederrol zou zijn.

Maar dat idyllische plaatje uit mijn hoofd leek nergens op de realiteit waar ik dagelijks mee te dealen had.

Er waren niet veel mensen die destijds open waren over hun eigen moederschap-ervaring. Totdat ik mijn scheur eindelijk lostrok en er uitkotste wat ik al zo lang voelde.

Ik bleek bij lange na niet de enige.

De ene moeder na de andere deed haar verhaal. En zo voelde ik dat ik niet de enige was. Dat ik niet gek was. Dat er niet iets “mis was” met mij. En, dat het wel weer goed zou komen.

En zo langzamerhand kwam ik uit een dal. Voelde ik me niet alleen en verloren. Ging ik langzaam weer lachen en genieten. Voelde me weer mezelf worden. En ging andere keuzes maken.

De rest is geschiedenis en je treft mij nu als een gelukkig mens, vrouw, ondernemer en bovenal moeder. Van 2 prachtige zoons.

My point met dit verhaal is, doe je mond open. Zeg het als je niet tevreden of gelukkig bent met het leven of de business die je zelf gecreëerd hebt. Ook al dacht jij precies dit te willen wat je nu hebt. En blijkt dat niet zo te zijn.

Jij mag altijd opnieuw kiezen.

Er is nog zoveel meer te halen uit het leven, de liefde en uit jouw bedrijf.

You’ve totally got this ♥️

(psst, heb je al gezien dat ik een hele gave community gestart ben? Speciaal ingericht om je verder te helpen keuzes durven maken die leiden naar de business (en het leven) dat je al een tijdje in jezelf voelt borrelen. Doe je mee? Lees er hier alles over en meld je direct aan)