Ik heb een foto van mijn 3-jarige zelf op kantoor staan. Niet omdat ik het zo leuk vind om aan iedereen te laten zien hoe ik eruitzag op die leeftijd, maar om mezelf te herinneren aan wie ik ben en waar ik vandaan kom. 

En toch, als ik naar dat kleine meisje kijk, dan wist zij altijd al dat het anders moest. Dat voelde ze, dat het groter moest later. Zij wilde de wereld veroveren, mensen helpen, iets betekenen voor de mensheid. Zij wist al dat het anders moest en dat zij niet de dingen deed, zoals anderen ze deden.

Maar ja, kunnen we het haar kwalijk nemen dat ze het als 3-jarige nog niet echt vorm kon geven. Nee. Daarbij komt, ik had het heel druk met mijn Barbie’s. Die hadden pas problemen en die loste ik nu eenmaal voor ze op. Dat ging voor.

Later kwam daar school bij, vrienden, pubertijd en ben je completely lost als het gaat over je inwendige kompas. Je raakt volledig weg van je pure zelf. Niet alleen door hormonen en opgroeien, maar ook doordat je gedrukt wordt in het stramien van de omgeving waarin je geboren bent. Klinkt heel zweverig, maar dat is het niet. Al heel snel in je kinderleven leer je je aanpassen, zodat mensen voor je zorgen. Dat is een heel basaal instinctief ding voor de mens, anders zouden we uitsterven. 

We kunnen het haar ook niet kwalijk nemen dat ze het als 25-jarige nog niet wist. Voor sommige dingen ben je dan ook te jong om ze te snappen (sorry, but true). Druk bezig met een vaste vriend, een eerste huis, een eerste baan. Netjes doen wat er hoort in chronologische volgorde. Kun je ook heel druk mee zijn.

Nu de hamvraag.: Kunnen we het haar kwalijk nemen dat ze het als 30-jarige nog niet wist? 

Daar wordt het tricky. Mijn bijna-40-jarige zelf (sssht!!) denkt namelijk dat je haar hier wel op een aantal dingen mag wijzen. Bijvoorbeeld: als je nou aan alles voelt dat je voor iets anders in de wieg gelegd bent, waarom kies je dan het pad dat iedereen loopt? Waarom zou je doen wat iedereen doet, ook al voel je dat je er doodongelukkig van wordt?

Het antwoord is simpel. Het is te groot. Te eng. De tijd nog niet. Ook dat weet je.

Totdat het wel de tijd werd. En ik eindelijk groter groeide dan mijn schaduw. Hoewel, het kan wat mij betreft nog wel groter. Want de sky is the limit en dat zal de wereld weten ook. Geen ruis, geen rem, geen angst (niet waar trouwens, ik luister er alleen niet meer naar). Niet meer doen wat iedereen doet, maar volledig mijn eigen koers varen. 

Mijn klanten noemen altijd vrijheid als een van de dingen die ze zo graag zouden willen voelen. Vrij zijn om jouw eigen keuze te maken, vrijheid om zelf te bepalen wat je doet op een dag en met wie. Vrij zijn om je eigen leven in te delen, zodat jij er gelukkig van wordt. Zodat je kan doen wat je echt vanuit je tenen wil doen met je leven. 

En weet je wat zo mooi is? We zijn geen 3 meer. We mogen het allang zelf bepalen. We doen het alleen niet. 

Vraag jij jezelf vandaag eens af waarom.

Wil je hieronder een reactie over achterlaten wat het met je doet? Voel je vrij.