Waarschijnlijk lijk je op mij en heb je het hele rijtje al afgevinkt:

Je ging studeren, kreeg een diploma, vond een baan (welke nou niet persé de meeste joie de vivre brengt), veroverde een partner op de kraptemarkt, kocht een huis met veel pijn in je buik en kreeg wel of geen kinderen. 

Heb jij het effe mooi voor elkaar?

Niet dus. 

En kom nou niet aan met bullcrap

En kom nou niet aan met al die: ‘Ja, maar ik ben best tevreden met wat ik heb’-crap. Of deze: in Afrika hebben ze het pas moeilijk! Bull-shit. Nou, ze hebben het er wel moeilijk hoor. Daar gaat het niet om. Eigenlijk heeft de hele wereld het moeilijk. Betekent dat dat jij dan niet ontevreden mag zijn met jouw leven? Met auto, huis, man/vrouw, kinderen, salaris, gevulde kledingkast? Ik vind dat dat wel mag. Welk nut heeft het om er naast te gaan zitten meejanken?

Het betekent namelijk dat je niet helemaal het leven leidt dat je zou willen leiden. En de wereld heeft er geen reet aan als jij dat niet doet. Juist wij hier, die de mogelijkheden hebben, pakken ze vaak niet.

Bang voor wat men vindt

Uit angst voor wat men gaat vinden als we ‘meer’ uit het leven willen halen. Dan word je ineens een naar persoon. Of moeilijk in de omgang, omdat ze je niet meer snappen. En dat willen we niet. 

Maar ben je dat dan? 

Wat zegt dat over jou als die gedachten opkomen? Waar ben je nou zo bang voor? Moet je je voorstellen dat je wel plezier in je leven hebt, de juiste keuzes maakt en eruit haalt wat er in zit. Hoe zwaar weegt dat op tegen de ANGST voor wat men ervan gaat vinden? Gaat men er überhaupt iets van vinden? Vaak zitten dit soort dingen echt in jouw hoofd en nergens anders. 

Wat mij opviel

Weet je wat mij opgevallen is? Dat mensen altijd iets vinden van wat je doet of wie je bent. En dat ik dus altijd de plank wel ergens mis zal slaan voor iemand. Het is onmogelijk, perfectie. Vermoeiend en niet nodig ook. 

Zit ik daar mijn leven voor aan te passen? Terwijl er aan de andere kant een hoop lol te beleven is, uitdagingen liggen die mij naar een hoger niveau tillen en mensen staan die voedend zijn en dezelfde manier van naar de wereld kijken hebben als dat ik heb. Maar die krijgen de ruimte niet om met me te connecten, wanneer ik die andere mensen daar nog heb staan met hun mening.

Het leven wordt pas waardevol als

Pas als jij je goed in je vel voelt en leeft naar hoe jij wil leven, wordt het leven waardevol. En niet alleen voor jou, maar vooral voor de wereld. Omdat jij die een stukje mooier maakt met je aanwezigheid, omdat je gewoon bent wie je bent.

En dat laatste valt voor jou waarschijnlijk nog te ontdekken. 

En dat eerdere rijtje dat ik schetste? Dat hoef je niet te blijven volgen he? Het is een leidraad, geen vast protocol. Jij mag zelf bepalen waar jouw leven heen gaat. 

En die zin waar ik het over had? Dat is deze:

‘If you don’t like where you are, move. You are not a tree’

Ik zou hem zelf op mijn arm zetten, als er niet al wat stond. En om mezelf nou tot wandelende post-it te maken is ook zo wat. 

Wat er op mijn arm staat? ‘Joie de Vivre ♥️’ (bekijk de post ervan op Instagram hier https://www.instagram.com/p/B0oXuu2FYs-/) 

Het is voor mij een daily reminder dat ik bepaal of ik lol heb in mijn leven en dat die lol van niemand anders afhankelijk is.