Ik heb de afgelopen weken nogal wat ‘dingetjes’. En met ‘dingetjes’ bedoel ik dingen die ervoor zorgen dat je even in de auto gaat zitten, ergens naar toe rijdt waar niemand je hoort en vervolgens volle bak gaat gillen. Wanneer je me volgt op Instagram, zie je weleens wat van die ‘dingetjes’ voorbij komen. 

Op een van de dagen dat de dingetjes zich in drievouw opstapelden, was ik sch**t-chagrijnig. Maar echt van het ‘Als er nog iemand ademt in mijn nabijheid, dan stomp ik je voor je kop’-kaliber. Je kent het vast wel. 

Ik had even een tijdje buiten gezeten. Geprobeerd zen te worden met het getsjilp van alle vogels in mijn tuin. Het hielp niet. Ik dacht aan luchtbuksen en rondfladderende veren. 

Met een smoelwerk als een oorwurm liep ik via de bijkeuken naar binnen en passeerde mijn man in de keuken. ‘Gaat het?’, vroeg hij lief. ‘NEE!’, riep ik nogal geagiteerd. Er volgde een stortvloed aan woorden die ik maar niet herhaal vanwege de spamfilter (anders komt deze mail niet eens aan). 

Mijn man keek mij aan en zei met een gnuivend glimlachje: ‘Tja, jij kiest zelf hoe je je voelt…’

Omwille van het feit dat mijn man ook mijn blogs leest, zal ik even niet beschrijven wat er door mijn hoofd ging. Maar toen de ergste donder en bliksem optrok, moest ik toegeven dat hij gewoon gelijk heeft. Ergens ook wel weer lachen dat hij blijkbaar vaker luistert dan ik denk. Maar mooi ook dat ik hem keihard boemerang terug kreeg op een moment dat ik hem nodig had. Misschien schuilt er in hem ook een coach.

Maar ik koos er die dag met heel mijn humeur voor om chagrijnig te blijven. 

Gekke keuze? Ik vond van niet. Er kwam namelijk vanzelf een moment waarop het over was en ik weer het licht aan het einde van de tunnel kon zien. Ik gaf mezelf echt de ruimte om de hele dag een baaldag te hebben. Ik rolde even heerlijk in mijn eigen modder.

Want wat heeft het voor zin om het niet te voelen? Om het weg te drukken of hysterisch proberen wel gezellig te doen. Doe ik niet. Kost me teveel energie met de ‘dingetjes’ die er op dit moment spelen. 

Ik heb ooit een werkgever gehad en die zei bij mijn eerste dag: ‘Weet je, je krijgt 1 baaldag per jaar. Iedereen heeft er weleens zo een en op die dag meld je je af dat je een baaldag hebt.’ Een baas die zijn personeel snapte. Daar zijn er overigens maar heel weinig van.

Maar ik kies elke dag hoe ik me voel. Ook als er geen ‘dingetjes’ zijn. Elke dag beantwoord ik 4 vragen voor mezelf en daarmee blijf ik right on track. Want jezelf een baaldag geven is niet hetzelfde als oeverloos weken in je eigen modder blijven rondrollen. Daar ben ik niet van. Ook ik pak mezelf bij kop en kont en ga er weer met nieuwe energie in. Want, wat moet je anders? Het gaat niet vanzelf weg allemaal. 

Ik wil het leuk hebben. Lol maken. Mijn eigen regels bepalen. En daar fietst soms Het Leven dwars doorheen. Dat is.

Maar hoe ik er vervolgens mee omga maakt het verschil. En dat wil ik jou ook graag leren. 
​
Daarom geef ik op vrijdag 5 juni om 10:00 mijn gratis online webinar: Geluk zit in een klein hoekje. Daarin leer ik je hoe je alles uit je leven kunt halen in haalbare, praktische stappen. Maar ook hoe je daar nog lol bij maakt ook. Want daarmee kun je de wereld aan.

Meld je je snel even aan? Dan moet je me ook maar eens vragen welke 4 vragen ik mezelf elke dag stel. Wie weet werkt dat voor jou ook als een trein. 

Zie ik je dan?