Je poets je tanden. Een beetje apathisch staar je naar jezelf in de spiegel. Het lijkt wel alsof je het afgelopen jaar zeker 5 jaar ouder bent geworden. Althans, zo voelt het wel. Het lijkt wel alsof je jezelf kwijt bent. Doodmoe ben je. Weer. Terwijl er een klodder tandpasta langs je kin loopt, is het in je hoofd een grote chaos. 

‘Wat doe ik daar nog?’

Je sloft jezelf naar bed, eindelijk rust. Terwijl je het licht uitdoet, gaat je hoofd aan. De piekermolen begint weer met draaien. Die draait altijd de nachtdienst. Beelden van de werkdag schieten voorbij. ‘Wat doe ik daar nog?’, vraag je jezelf af. Rusten is er al lang niet meer bij en de piekerdraaimolen begint zijn tol te eisen op je lichaam.

Even maakt je hart een klein sprongetje

De vraag ‘wat doe ik daar nog’ wordt vaak gevolgd door de wens naar iets anders. Iets totáál anders. Heel even droom je weg. Je bent ergens anders, maar hoe dat eruitziet wordt nooit helder. Je ziet jezelf blij thuiskomen en een verschil maken in de wereld. Eindelijk een gevoel dat je ergens aan bijdraagt en dat je doet waar je zo ongeveer voor gemaakt lijkt te zijn. Dat sluimerende gevoel dat je voor iets groters weggelegd bent dan dit, krijgt eindelijk ruimte. Heel even maakt je hart een sprongetje bij de gedachte.

Brein vs droom: 1-0

Maar dan wordt die droom bruut aan de kant geduwd door jouw brein dat meteen in de stress schiet. Deze droom kan niet. Nooit. Hoe denk je dat je omgeving dat gaat vinden? Die denken dat je gek geworden bent. Ze zullen je arrogant vinden. Of een egoïst. 

Droom in het doosje, dekseltje erop en door. 

Je voelt je instantly weer net zo apathisch als een paar minuten geleden voor de spiegel. Het voelt eindeloos, uitzichtloos. Hoe lang kun je nog door?

Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg

Ik spreek veel mensen in een maand. En in minstens een derde van de gevallen zijn het mensen die voelen dat het groter moet zijn, dan waar ze nu zijn. Ze willen iets betekenen in de wereld. Maar, ze komen uit dorpjes of ouderwetse gezinnen. Vaak heel liefdevol opgevoed, maar boordevol oude patronen of voorzichtige levenswijzen die allang niemand meer dienen. Gezegden als ‘Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’, vieren daar hoogtij. Dat was in 1950 misschien handig, hoewel je je af kunt vragen of het een gezonde standaard is. Het is wel heel Hollands. 

Niet zeuren

Wanneer ik vraag naar opvoeding, normen over werk en wat ze het liefst zouden willen (want ook ik voel deze natuurlijk op mijn boerenklompen aan), komen ze allemaal met deze zin van thuis: ‘Steek maar niet je kop boven het maaiveld, dan wordt hij eraf gehakt’. 

En daarmee moeten ze het doen. Dat is de boodschap die zij altijd hebben gehad en met hun brein wel geloven, maar in hun hart voelen ze iets anders. En dan voelt het scheef. Er zijn zelfs mensen die te horen krijgen dat ze niet zo moeten zeuren, wanneer ze het hart op tafel gooien en aangeven dat ze totaal niet happy zijn met hoe het nu is. Allemaal uit liefde en bescherming bedoeld, maar zo’n opmerking werkt natuurlijk totaal niet mee aan een oplossing. Back at square one. Maar weet je? Je kunt niet je leven indelen naar de regels en opvattingen van iemand anders. 

Hoe normen en waarden van anderen jou dwars zitten

Ik wil het met je hebben over moeilijke dingen, zoals opvoeding van ouders en meningen van anderen. Ik wil je laten zien hoe ze jou dwars kunnen zitten (soms zonder dat je het doorhebt!) in de zoektocht naar een leven dat echt bij jou past. We kijken bewust naar welke ideeën en patronen over dat leven bij jou horen en welke je gewoon maar van kinds af aan hebt aangenomen als ‘waar’, maar die helemaal niet bij jou passen. ‘Bewust’ is hier natuurlijk het keyword.

Recalcitrant met bijna 40

Dat is best lastig, want je gaat een beetje in tegen je ouders. En hoe oud je ook bent (in mijn geval bijna 40), dat blijft een dingetje. Je hebt altijd geleerd dat dit niet de bedoeling is. En op de een of andere manier lijkt het alsof de meeste families ervan uitgaan, dat iedereen er dezelfde normen en waarden op na houdt. En dat is niet zo. We doen met z’n allen wel heel hard alsof, maar voor een aantal van ons voelt het echt scheef. 

We gaan aan de slag met de mening van anderen

En ik ben hier om je te helpen jouw eigen normen en waarden eruit te filteren, zodat je je niet meer zo gevangen voelt in meningen van anderen. Zodat je weer recht kunt trekken wat scheef is en ziet dat het oké is om je eigen keuzes te maken. Hoe zou jij je voelen als je je niet meer zo druk zou maken om wat anderen van je denken? 

Wil je me dat hieronder laten weten?