My god, wat een jaar. Een jaar, waarin we dingen voor ons neus kregen die je niet voor mogelijk hield voor die tijd. Seriously, als ik morgen de straat op ga en er komt een groene zombie voorbij lopen.. dan kijk ik er niet meer van op. Ik zeg het je eerlijk. 

Maar na een jaar zie je ook dat alles went. Afstand houden van 1,5 meter. Geen knuffels, zoenen of handje schudden. Mondkapjes. 

Alles went. 

Nu is er niet zoveel wat je daaraan kunt doen. En daar gaat dit blog ook niet over. Ik heb het er net zo moeilijk mee als jij, maar het is. 

Dit blog gaat over de dingen waar je aan bent gaan wennen, die je WEL kunt veranderen. En dat zit hem vaak in de kleine dingen: dat iedereen het laatste koekje van je krijgt, terwijl jij hem ook wilde. Dat jij altijd de kinderen naar bed brengt, terwijl je stiekem gewoon met een boek in bad wil liggen. Dat eerste kerstdag bij zijn ouders is (terwijl je elk jaar hoopt dat die 2 er volgend jaar niet meer zijn). 

Dat jij de hele godganse dag (weeeeekenlang) met dat kut-thuisscholen bezig bent, terwijl hij boven belangrijk zit te wezen in een of andere loze vergadering. Jij knippen en plakken met de een, ondertussen de ander motiveren om dat rekenwerk af te maken (wat je godsamme zelf al niet eens snapt!), jouw baas bellen dat hij toch echt moet begrijpen dat het je niet lukt om je werk goed af te maken. En naar boven roepen dat de bammetjes klaarstaan voor een werkelijke total-bliss-family lunch (NOT!). 

En dat, terwijl je wéét dat hij geen wereldhonger oplost in zijn werk. Toch ging hij gewoon naar boven. HIJ moest werken. 

Het went.

En jij laat het gebeuren. 

Mijn coach zei altijd: you teach people how to treat you. En het is een van de allerbelangrijkste lessen geweest die ik van haar heb meegepikt. 

Ergens is de regel erin geslopen dat bijvoorbeeld het huishouden of de kinderen jouw pakkie-an is. Dat anderen eerst kans maken op het laatste beetje vla in het pak. Of dat je eerste kerstdag standaard bij die walgelijke schoonfamilie moet aanschuiven (hé, had corona ook voordelen of niet dit jaar?!). But says who? Wie bepaalt dit?

Wat als deze crisis voorbij is? Ja, dan zijn de kinderen gewoon weer naar school. Maar dit had je vorig jaar ook niet bedacht dat het zou gebeuren. Dus denk even mee. Wat als dit alles weer voorbij is en het leven weer een ‘normale’ (normaal is trouwens ook maar een mening) vorm aanneemt?

Wordt het dan niet eens tijd om dat leven van jou onder de loep te nemen en eens te gaan kijken hoe JIJ het wil leiden? Dat je de dagen doorbrengt op een manier waar jij ook gelukkig van wordt. En niet maar klakkeloos doet wat de heersende norm is? 

Je gaat geen dingen meer doen die je niet wil doen. Je hoeft het laatste koekje niet altijd weg te geven. Jij mag ook doen wat je bloody well pleases. Ben jij daar klaar voor? 

Nee, dat dacht ik al. Too much. Ik kan heel groots denken en soms even vergeten dat het voor jou nog een beetje te groot is. 

Maar ik ga je helpen. En hoe! Om in kleine, praktische stappen de regels meer en meer op te rekken. Om steeds meer invulling te geven aan de dagen, zodat jij tevreden in je bed ligt. Om je te laten proeven hoe een leven eruit ziet, waar jij de regels mag bepalen. En dat doe ik met de gloedjenieuwe ‘Jouw Level, Jouw Regels’ 4-daagse challenge. 

Lees er hier alles over en meld je gratis aan. Vier dagen lang ben ik jouw persoonlijke coach die je laat zien hoe jij meer lol, meer rust en meer jij in je leven kunt krijgen. Ik ga er zomaar vanuit dat je daar wel klaar voor bent. 

En voor nu? Je krijgt van mij een dikke pluim, want wat ben jij een fantastisch mens dat je het allemaal bolwerkt. I salute you en wens voor jou dat je moeiteloos door deze stomme Lock down-periode komt.