Ik stond vanmorgen in een goede bui op. Wat op zich verbazingwekkend is, want het is Sinterklaas. En als ik ergens een grafhekel aan heb…
Maar ik was goedgeluimd (een woord dat je niet vaak hoort) en pakte voor onze senior-assistant-muizenvanger van de afdeling ‘Schuur’ (oftwel, Murphy onze boerderijkat) een bakje paté. Dat krijgt hij niet zo vaak, maar op een ‘feestdag’ maken we het voor hem ook leuk. Ik verdien weer een sticker en krijg een vinkje achter mijn naam voor goed gedrag.
Nu komt het: in gedachten maak ik dat ding open, doe het in een bakje en pak vervolgens een vork om het te prakken. De 3e seconde dat ik met de vork heen en weer ging dacht ik, wacht effe! Wat sta ik nou te doen?! Dat beest verorbert (nog een woord uit de vorige eeuw) hele ratten en die zijn van Fries formaat hier. En ik sta een beetje zachte paté voor meneer te prakken?! Ik zou bijna boos worden op de arrogantie van mijn kat en het feit dat ik me bijna personeel voelde in mijn eigen huis.
Maar de bottom line is dat ik op auto-pilot fungeerde. ik had alleen mazzel dat ik het constateerde, omdat ik mezelf al een tijdje train op bewust mijn leven leiden. En nee, we gaan niet de zweef op. Don’t you worry.
Er zijn een aantal dingen die niemand je vertelt over het leven. Ik ga er hier even 3 aanpakken:
- The minute dat je je diploma hebt gehaald en blij de Grote Mensen-wereld inrent, blijkt het een grote desillusie. Heb je hier als die jaren naar toe gewerkt???
- Het blijkt vaak niet gewenst als jij jouw ding gaat doen, terwijl dit wel altijd heel hard geroepen is. ‘Later als je groot bent, moet je het helemaal zelf doen hoor!’, als je maar wel binnen de lijntjes blijft kleuren, zodat wij het gevoel hebben dat we de controle houden.
- Gedachteloos conformeer jij je aan het stramien en leef je een leven op de automatische piloot. Volgens patroon, zonder nadenken.
Vooral dat laatste is er op dit moment aan de hand bij je. Je voelt wel dat dingen niet kloppen, je weet wel dat je niet op en top heppiedepeppie bent. En toch leef je elke dag een beetje op de automatische piloot-stand. Want het is druk. Of je hebt het niet door (lang leve dit blog dan). Want wat moet je anders? Want, wat gaan de mensen om je heen zeggen als je uit het stramien stapt en andere keuzes maakt dan zij? Enzovoort, enzovoort.
Nu gaat het bij mij vandaag over een bakje paté prakken en daar word ik al even pissig van dat ik in dat patroon ‘zonder nadenken’ ben gestapt. Ik gaf bijna de kat de schuld, omdat ik hem zelf niet echt wilde dragen.
Maar bij jou gaat het waarschijnlijk over wezenlijk grotere dingen. Relaties die je stiekem helemaal niet meer wil. Banen die niet passen en anders moeten. Haarkleuren die anders moeten. Liefdes die al langere tijd over zijn. Verlangens die af en toe opkomen en in de waan van de dag weer naar achter schuiven, zonder dat je dat doorhebt.
En ineens ben je 80 en hoeft het allemaal niet meer.
Wil jij van die automatische piloot-stand af, maar weet je niet hoe? Plan dan eens een gratis inzicht-sessie met mij, zodat we de manual control weer aan kunnen zetten en jij een veel leuker leven gaat leiden. Op jouw manier.
0 reacties